İsmail USTA

İsmail USTA (Aktaş Mahallesi Muhtarı)

Doğum: 1956
Bolu

Okul: Bolu İnkılap İlkokulu, Bolu Merkez
Ortaokulu, Erkek Sanat Enstitüsü Teknik Öğreticisi…

Meslek: Muhtar

20 SENEDİR MUHTAR…

Henüz 4 yaşındayken Bolu’nun Demirciler Köyü’nden
Aktaş Mahallesine yerleşti ailesiyle…

O gün bugündür hayatı Aktaş Mahallesinde geçiyor…

Kendi çocuğu olmadığı için iki yeğenini büyüttü,
yetiştirdi, meslek sahibi yaptı…

1999 yılında, depremin olduğu sene Muhtarlığa başladı…

Aradan geçen onca yıl başarılı çalışmalara da imza
attı mahallesi için…

20 yılda Aktaş Mahallesinin daha yaşanılabilir bir
hale gelmesine katkı sağladı…

Doğayı seven, eskiden yaşanılan güzelliklerin
şimdilerde yaşanılamadığına inanan başarılı bir Muhtar, Aktaş Mahallesi Muhtarı
İsmail Usta’nın hayat hikayesi…

1956
yılında Bolu’da doğan İsmail Usta, İlkokulu İnkılap İlkokulunda, Ortaokulu ise Bolu
Merkez Ortaokulunda tamamladıktan sonra Erkek Sanat Enstitüsüne girdi. 20
yıldır Aktaş Mahallesi Muhtarlığı yapan İsmail Usta hayat hikayesini şöyle
özetledi;

Çocukluk Fotoğrafları

AİLE HAYATI

Bolu
Demirciler Köyü’nden 1960 senesinde Bolu’ya geldim Aktaş Mahallesine. İnkılap
İlkokulunu bitirdim. Çocukluğum çok güzel geçti. Mahalle arkadaşlarımla hala
beraberiz. Aynı mahalledeyiz. Herkes, çoluk çocuk torun sahibi oldu. Biz 4
kardeşiz, iki kız iki erkek. Babam, orman işletmesinden emekli, Gölcük’te
kontrol memuru olarak çalıştı, annem ev hanımı. Eşim de kendi akrabam. Emekli
değil, ev hanımı. Çocuğum yok, iki yeğenimi büyüttüm, ikisi de güzel
mevkilerde, biri Çimentoda satışta biri Arçelik’te ARGE mühendisi. Sevgimi
onlara verdim. Onların babası yurtdışındaydı, ben büyüttüm. Babası abim olur,
yurtdışında olduğu için çocukları bazı nedenlerden ötürü yurtdışına götürmek
istemedi. Kültür olarak bozulmamalarını istedi. Sağ olsun yengeleri de anneyi
aratmadı, büyüttü.

EMEKLİLİKTEN SONRA
MUHTARLIK

Okuldan
mezun olduktan sonra 1976’dan, 1995 senesine kadar Endüstri Meslek Lisesinde
görev yaptım, metal işleri bölümünde. Emekli oldum, ailevi bazı nedenlerden
dolayı, damadım beyin kanaması geçirdi, onun iş hayatına müdahil olmak için
emekli oldum. Normalde olmazdım. O da şu an çok iyi, Allah onu bizlere
bağışladı. Arçelik’in yan sanayisinde yönetici olarak görev yaptım. Oradan
sonra halkımızın isteği ile Aktaş Mahalle muhtarı oldum. Halkın desteği ile
kazandım. 1999’dan 2018’e kadar Aktaş Mahalle Muhtarı olarak görev yaptım. 

Okul Fotoğrafları

AKTAŞ MAHALLESİNE
BİRÇOK HİZMET YAPTI

Muhtarlığa
başladığım sene depreme yakalandık. O aralar sıkıntılı bir dönem geçirdim.
Depremi yaşayanlar biliyorlar. Şu an o sıkıntılar çözüldü. Devletimizle beraber
çözdük.1999’daki Aktaş’la, 2018 arasında çok fark var. Yaşantıda fark var,
internetten tutun da teknolojiye kadar her şey değişti. Yollarımız değişti,
binalarımız değişti, mahallede okul yoktu hiç, şu an Gazipaşa, Bolu Anadolu
Lisesi, Aktaş Anaokulu var. 48 konutlar mevkiinde bilim ve teknoloji okulu
kurulacak, aşağı tarafta bir spor okulu yapılıyor şu an. Önümüzdeki sene iki
okul faaliyete geçecek. Yeşil saha az, ama 2700 metrekarelik Edalı Sokak’ta
park yapılacak, adı Edalı Park olacak. O da son aşamaya geldi. Şu an Kaplıca
yolunda bisiklet yolu ile birlikte yürüyüş yolumuz da var. Şelale Park yapıldı
güzel bir yer oldu. Beş tane camimiz var. 3 tanesi vakıflarla ilgili, Saraçhane
Camisi vakıf mülkiyeti. İmarethane ve Aktaş Camisi vakıf mülkiyeti, Burhanbey
Camisi halkımızın desteği ile yapıldı. Hamamcıoğlu Camisi de Hamamcıoğlu’nun bize
yerini bağışladığı şahsın ismini verdiğimiz bir yer.

SEVİLEN BİR MUHTAR
OLDU

Siyasi
bir bağlantım yok ama gönül bağım var. Ben tarafsız olmaya çalışıyorum. Benim
bir düsturum var, insanı yaşat ki, devlet yaşasın. Geliş tarzım odur,
maddiyatla hiçbir ilgim yoktur. Kendi mahallemde 20 senedir muhtarlık yaparım,
hiçbir zaman mühür parası almamışımdır. Kapım 24 saat açıktır. Gece 11’de de
gelsen niye geldin? Demem. İnerim, seni en güzel şekilde ağırlar gönderirim.
Çünkü bana güvenmiş gelmişsindir. Burada fakirlerimi de kollarım. Ramazan’da,
en aşağı 60 kişilik bir listem vardır. Adak kestiğimiz zaman dağıtırız. 1500
kişilik imarethane bizim bölgemizde. Orada giyim bankamız, gıda bankamız var,
yaz tatilinde kurslar da açılıyor orada. Bir de eski Yeşil Ev vardı Seben Evi
oldu. Orada da kurslar var. Bayanlarla ilgili el sanatları yapılıyor. Sivil
toplum kuruluşu üyeliğim de yok ama onları da destekliyorum. Artık onlar
taraflı olduğu için girmek istemiyorum. Ama desteğimi veriyorum. 

KORKULARI

Hayatta
hiç korkum yok. Allah’tan başka. İnanç meselesi gereği korkmam. Korkacak hiçbir
şeyim yok.

BEKLENTİLERİ

Kafaya hiçbir şeyi takma
iş olacağına varır. Sen ne kadar uğraşsan da yazgı, kader olur. Yaradan bir
çizgi çizmiş, o çizginin dışına çıkamazsın. Sen istediğin kadar uğraş. Allah
beni doğru yoldan hiçbir zaman ayırmasın. Doğrularla muhatap etsin. Toplum son
zamanlarda dejenere oluyor. Benim çocukluğumda yaşadığım zamanlarda. 1.5
metrelik oltalarımız vardı atar balık tutardık. Şimdi bozuldu. İşler de
bozuldu, doğa da bozuldu. Her şey menfaat üzerine kurulu şu an. O iyi bir şey
değil. Eski dostluklar yok, herkes kendi telaşesinde. Benim yaşadığım
güzellikleri şimdiki gençler yaşayamıyor. Ben üzülüyorum. Torunlarım var, hala
giderim balık tutmaya onlara doğa sevgisini aşılamaya çalışıyorum. Bize
geldiklerinde, yan tarafta bahçemiz var orada dört dönüyor. Boş zamanım fazla
yok. Hafta sonları düğün dernek mecbur gideceksin. Hafta içi buradan
ayrılamıyoruz. Bazen kendi köyüme giderim, Aladağlar’a yaylaya giderim. Doğayı
çok severim. Oralarda kalmak isterim. Yaya yürürüm bazen, ormandan korkmam
gezerim.