- İlçe: merkez
Aytekin AKAN (İş Adamı)
Doğum: 1978
Hernberg / Almanya
Okul: Bolu
Kültür İlkokulu, İzzet Baysal Anadolu Lisesi, Kayseri Fen Lisesi, İstanbul
Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme Bölümü.
Meslek: İnşaat
Malzemeleri Satışı
Bulunduğu Görevler:
Bolu Ticaret ve Sanayi Odası Genç Girişimciler Kurulu Üyesi.
4 yıl Bolu Cimnastik
il Temsilciliği…
HEP TİCARETLE UĞRAŞMAK İSTİYORDU VE OLDU
1978 yılında Almanya’da dünyaya geldi…
3 yaşındayken ailesi ile birlikte Türkiye’ye kesin
dönüş yaptı ve Bolu’ya yerleşti…
Dodurga Mahallesinde çok mutlu bir çocukluk hayatı
geçti…
Büyüdüğünde ticaretle uğraşmayı istiyordu, aklında hep
ticaret vardı ve hayaline 2006 yılında ulaştı, kendi işinin patronu oldu…
Şimdi Bolu halkına hizmet vermeye devam eden,
sevdikleriyle, eşiyle, dostuyla vakit geçirmekten büyük keyif alan, çocuklarına
düşkün bir baba ve iş adamı Aytekin Akan’ın hayat hikayesi…
Bolu’nun
genç iş adamlarından Aytekin Akan, iş hayatından aile hayatına, hobilerinden
korkularına kadar hayat hikayesini bakın nasıl anlatıyor;
OKUL HAYATI
1978
yılında Almanya’nın Hernberg şehrinde doğdum. Babam 1988’de Türkiye’ye geldi.
Biz de 1981 yılında Türkiye’ye dönmüşüz. İlkokulu Bolu Kültür İlkokulunda
okudum. Ortaokulu İzzet Baysal Anadolu Lisesinde okudum. Kayseri Fen Lisesi
mezunuyum. Üniversite de İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme
mezunuyum.
AİLE HAYATI
Almanya’da
doğdum, üç kardeşiz, 1981 yılında Bolu’ya gelmişiz. Burada Dodurga’da büyüdüm.
Babamın adı Yunus, Annemin adı Safiye, ablamın adı Aysel, ablam hemşire,
kardeşimin adı da Ayşen, Ayşen de matematik öğretmeni.
MUTLU BİR ÇOCUKLUK
DÖNEMİ
Çocukken
mutlu bir hayatımız vardı. Mahalle kültürünün yoğun olduğu bir yerdi. Futbol oynardık,
misket oynardık, gazoz kapağı oynardık, çelik çomak oynardık. Çocukluktan beri
iş hayatının içindeyim. Simit satardım, misketi iyi oynardım, üterdim, sonra
tekrar satardım. Maçlarda karton, çekirdek satardım. Erik satardım maçlarda. O
şekilde geçti çocukluk hayatım. Daha sonra Kayseri’ye gittim, ergenlik
dönemimde Kayseri’deydim, lise hayatım orada geçti. Kayseri’de ticarete
atılmaya karar verdim. Lise 2. Sınıftan beri de hep bir gün ticaret yapacağım
diye okudum ve çalıştım. Allah da nasip etti, 2006’dan beridir kendi işimin
patronuyum.
HER İŞİ YAPTI
1998
yılında 20 yaşındayken, üniversite 2. Sınıfta okurken, maaşlı çalıştım, tıbbi
cihaz sattık o zaman. Olympus’un Türkiye distribütörlüğünde çalıştım. İstanbul
Şubesini biz oluşturmuştuk. Emine Gül Tunç’la beraber kurmuştuk orayı. 2001
yılında oradan ayrıldım, askere gittim. Askerden döndükten sonra DYO boya
fabrikalarında satış temsilcisi olarak çalıştım. 2 yıl da orada çalıştım. Sonra
tekrar 2004 yılında eski firmama geri döndüm. 2006 yılında da Bolu’ya gelip iş
hayatına atıldım. O gün bugündür de inşaat malzemeleri satışı ve müteahhitlik
kısmı ile uğraşıyoruz. İlk ofisim kültür sitesinin karşısındaydı. Sonra 2009
yılında yan tarafa geldik. 2014 yılında da oradaydık, 8 ay karşı tarafta küçük
bir ofiste kaldık. 2015 yılının 3 Mayıs’ında da buraya geldik. Yaklaşık 3
senedir buradayız. 3 Mayıs’ı özellikle seçtik. Evlilik yıldönümümüz de 29
Mayıs.
ÇOCUKLARI ONUN
HERŞEYİ
Eşimin
adı Funda Akan, 3 tane çocuğum var. Yunus Emre, Rana Yade ve Oğuz Kağan. Yunus
Emre 12 yaşında, Yade 7 yaşında, Oğuz Kağan daha beş aylık. Funda ile 2004’ten
beri evliyiz. Yaklaşık 14 yıllık bir evlilik hayatımız var. Bir arkadaşım
vasıtasıyla tanıştık, 1.5 yıllık bir flört dönemi oldu. Ondan sonra 13 Mart
2004’te nişanlandık 77 gün sonra da 29 Mayıs 2004’te evlendik.
SİYASETİ SEVMİYOR
Siyasi
bir yönüm yok. Siyaseti çok sevmiyorum, beceremiyorum da. Çok da hoşlanmıyorum
içinde bulunmaktan. Ticaret Odasında Genç Girişimciler Kurulundaydım. Yaklaşık
6 yıl kadar yönetim kurulundaydık. Cimnastik hakemiyim aynı zamanda ama
yapmıyorum. Yaklaşık 4 yıl burada il temsilciliği yaptım. Bu yılın başı
itibariyle de ayrıldım görevimden. Bir tane köy derneğimiz var derneğimizin
yönetimindeyiz. Bir de iki cimnastik derneği var onların yönetim kurulundayım.
EN BÜYÜK AŞK
BEŞİKTAŞ
Hobilerim,
futbol, en büyük zevkimiz Beşiktaş, en büyük aşk Beşiktaş. Gezmekten ve yemek
yemekten hoşlanıyoruz. Çok yer gezdik, Türkiye’de de, dünyada da. Aslında
işimizin de bir hediyesi oldu bu gezmeler.
OĞLU ONA ŞANS
GETİRDİ
Kayseri
Fen Lisesine gitmek hep benim için bir artıydı. Hayata çok erken başladık, çok
erken öğrendik. 15 yaşında ailenden kopup gidiyorsun. O zamanlar çok fen lisesi
yoktu Türkiye’de. Ben iyi bir fen lisesine gitmişim, iyi arkadaşlıklar edindim,
hala daha o arkadaşlarla görüşmeye devam ediyorum. Kayseri benim için bir dönüm
noktasıydı. Orada ticaretin renkli olması, ticaretin çok yoğun yaşanması,
insanların ticarete hep iyi gözle bakmaları destek vermeleri, sivil toplum
örgütlerinin, yöneticilerin, oradaki siyasilerin, oradaki belediye
başkanlarının destek vermesi beni de böyle bir yola soktu. Zaten içimde bir
ticaret cevheri vardı. Herhalde çok erken yaşlarda onun açığa çıkmasını
sağladı. Benim için bir dönüm noktası da oğlum oldu. Oğlum bize hep şans
getirdi. 2006 yılında Bolu’ya gelirken, işimiz yoktu, işyerimiz yoktu ne iş
yapacağımızı bilmiyorduk. Hanımım da 7.5 aylık hamileydi, oğlumuz olduktan
sonra işimiz de oldu, işyerimiz de oldu. Ne satacağımız ne alacağımız da belli
oldu. Oğlumuz bize şans getirdi. Şirketin büyümesi ile oğlumuzun büyümesi eş
zamanlı devam ediyor.
RİSK ALMAYI
SEVİYOR
Pek
korkum yok, kaybetme korkum yok hala risk almaya devam ediyorum. Kaç yaşımıza
kadar almaya devam edeceğiz bilemiyorum. İnanılmaz riskler alıyoruz. Kızdığımız
bazı şeyler var. İkiyüzlü insanları sevmiyorum, söz tutmayan insanlardan çok
hoşlanmıyorum. Ticari ahlaksızlıkları, normal hayattaki ahlaksızlıkları da
sevmiyorum. Buna çanak da tutmuyorum, bununla ilgili herhangi bir girişimde de
bulunmuyorum.
