- İlçe: merkez
Hasan AYAR (İşadamı-Müteahhit)
Doğum: 15
Temmuz 1975 Gerede/Bolu
Okul: Gerede
Yakakaya Köyü İlkokulu, Gerede Lisesi Orta Bölümü, Bolu İzzet Baysal Endüstri
Meslek Lisesi Elektronik Bölümü, AÖF Kamu Yönetimi…
Meslek: İşadamı-Müteahhit
Bulunduğu Görevler: AK
Parti Gerede Gençlik Kolları Kurucu Üyesi, bir dönem AK Parti İl Yönetim Kurulu
Üyeliği, AK Parti Bolu Belediye Meclis Üyeliği, Bolu Ticaret ve Sanayi Odası
Üyesi, MÜSİAD Yönetim Kurulu Üyesi, bir dönem Boluspor Yönetim Kurulu Üyesi…
DEDEDEN MİRAS MESLEĞİ DEVAM ETTİRİYOR
Bolu’nun tanınmış isimlerinden, başarılı işadamlarından
birisi…
50 yıllık deden miras inşaat mesleğini yeni adıyla
müteahhitliğini devam ettiriyor…
Yıllardır aile mesleğini daha da yukarılara taşımak
için gece gündüz demeden çalışıyor…
AK Parti Gerede Gençlik Kolları Kurucu üyesi olarak
girdiği siyasetin birçok kademesinde görev aldı. Halen Bolu Belediye Meclis
Üyesi olarak görev yapıyor…
Hem siyasette hem de Sivil Toplum Kuruluşlarında aktif
rol aldı, almaya da devam ediyor…
Geçmişine değer veren ve özlem duyan biri olarak,
insanların geçmişine sahip çıkmasını savunanlardan…
Bolu’nun başarılı müteahhitlerinden, Arsel İnşaat
sahibi, Bosch dayanıklı tüketim malzemeleri bayisi Hasan Ayar’ın hayat hikayesi…
15
Temmuz 1975 yılında Abdullah ve Bahire Ayar çiftinin dört çocuğundan biri
olarak Gerede’de dünyaya geldi Hasan Ayar. Bolu’da yıllardır faaliyet gösteren
Arsel İnşaat ve Bosh yetkili bayisi olarak ticari faaliyetini sürdürüyor. Gerede
Yakakaya Köyünde başlayan okul hayatı Gerede Lisesi Orta Bölümünün ardından
Bolu İzzet Baysal Endüstri Meslek Lisesi Elektronik Bölümünde devam etti. Açık Öğretim
Fakültesi Kamu Yönetimi ikinci sınıfta eğitim hayatını bitirdi. Hasan Ayar
hayat hikayesini şu şekilde özetliyor…
KÖYDE BÜYÜDÜ
Biz
köyde büyüdük. Bizim yaptığımız meslek de babamızın mesleği, biz boş
kaldığımızda, çocukluğumuzda, baba mesleği ile iştigal ettik. O yüzden baba
mesleğini devam ettiriyoruz. Bizim ailemizde yaklaşık 50 senedir inşaat işi
yapılıyor, dededen miras. Dedem 1986 yılında öldü, marangozdu, eski ev ustası.
Karkas dediğimiz, bizim özellikle Gerede bölgesinde vardır. Ahşap arası tuğla.
Ondan sonraki süreçte amcam, babam, amcamın çocuğu halen daha beraber ortak
çalışıyoruz.
DEDE MESLEĞİNİ
DEVAM ETTİRİYOR
Aileden
gelen bir meslek olduğu için biz onu biraz daha yukarı taşımaya gayret ettik.
Şu anda yaptığımız o. Bu işin fırınında, inşaatın imalatında çalışan nesil
bizden önceki nesildi. Biz daha çok üretim ve pazarlamasını yaptık. Bu süre
içinde bir de bünyemize dahil ettiğimiz dayanıklı tüketim malları var. O da
inşaata eşdeğer olduğu için. mesela inşaata birinci öncelikli malzeme nedir? Buzdolabı,
çamaşır makinesi, v.s. iç içe olduğu için de böyle bir sektöre girdik. Bu arada
da çocuklarımız büyüdü onların da ek işe ihtiyacı oldu. Sektördeki devamlılık
bu şekilde.
AİLE HAYATI
Evliyim.
Bizim yöresel bir adet belki. 18 yaşında nişanlandım, 19 yaşında evlendim. 25
yıllık evliyim. 24 yaşında bir oğlum var üniversitede inşaat mühendisliği
okuyor. Eşimin ismi Zeynep, ev hanımı kendisi. Büyük çocuğum erkek o inşaat
mühendisliği okuyor ismi Erhan. Kızım Elif de kamu yönetimi ikinci sınıfta okuyor
Abant İzzet Baysal Üniversitesinde. Onun küçüğü de İngilizce Öğretmenliğinde
okuyor, o da Abant İzzet Baysal Üniversitesinde. En küçüğü de 6 yaşında anaokuluna
gidiyor. Küçüğün ismi Ravza, onun büyüğü de Emine.
ERKEN YAŞTA
EVLENDİ
Bizim
evliliğimiz pek görücü usulü sayılmaz. Biz aynı köyün içindeydik. Biz
birbirimizi görüyorduk. Ama şöyle bir gerçek var; o yıllarda evliliğe bizim
bakışımız şöyleydi. Belirli bir yaşa gelmişsin, liseyi bitirdim nişanlandım,
nişanlandığımın yılı da evlendim. O zaman sorarlardı senin evlenme zamanın
geldi, sana kimin kızını alayım? Sorunun şekli direkt buydu. Senin kafanda biri
yoksa, akrabalardan başlardı, teyze kızı, hala kızı, onlarda da yoksa sana kimi
alayım? 1993’te evlendim ben. Benim bulunduğum muhitte biri askerden gelmişse
biri, 20 yaşın üzerindeyse evlenme şansı azdı. Benim yaş grubumda okul hayatı
olmadan 15 – 16 yaşında evlenen arkadaşım çoktu.
SİYASİ HAYATI
Siyasetle
birebir iştigal eden biriyim. AK Parti Gerede Kurucu Gençlik Kollarındaydım.
2001 yılında parti kurulduğunda. 2013 – 2016 arasında da AK Parti Yönetim
Kurulunda Halkla İlişkiler Başkanıydım. Sivil toplum kuruluşu olarak da sanayi
ticaret odası üyesiyim. İki dönemdir de meclis üyesi aynı zamanda inşaat
komitesi üyesiyim. MÜSİAD’da yönetim kurulu üyesiyim, dış ilişkilerden
sorumluyum. Ayrıca Boluspor’da da bir dönem yöneticilik yaptım.
HOBİLERİ
İnşaat
sektöründe hobilerimiz dediğin zaman, bizde maalesef çalışmadır. Çünkü
inşaatçının Cumartesi Pazarı yoktur. Bizde işin olmadığı gün bir fuara bir yere
gezmeye, buna yaz tatilleri de dahil olmak üzere işe endeksli yaparsın. Bizim
sektörü de kış mevsimi boş olduğu için kış uzun ve soğuk geçtiği dönemlerde
inşaatta herhangi bir şey yapamazsınız. O dönemde de fazla tatil olanağı olmaz.
Önceden futbolu ufak tefek oynardık, araç sporları severim. Hobi olarak
söyleyebileceğimiz çok fazla bir şey yok. Ya çalıştık, ya sivil toplum
kuruluşlarında görev aldım.
GEÇMİŞE SAHİP
ÇIKMAK ÖNEMLİ
Yaşadığınız
hayatta size en yakın olanı hatırlamaya çalışıyorsunuz. Ama bu ne zamana
kadarmış, 43 yaşındayım, 40 yaşına kadarmış. 40 yaşından sonra eskileri
hatırlayıp mutlu olmaya başladım. Şu andaki yaşadığımız hayatla, bizim çocukluğumuzdaki
hayat arasında fark var. O zaman mutlu eden şeyler ne kadar basit, ne kadar
kolay, ne kadar ulaşılabilirmiş. Ama bizim gözümüzde, çok büyük hadiselerdi
onlar. Ben ilkokulu köyde okudum Gerede’de, okul okumak farklıymış. Sonra lise
hayatına Bolu Merkez’de başladım. Elektronik bölümü, elektronikle iştigal
edecek bir konum yoktu aslında. Ama o süreçte bizim o yaş grubunda en önemli
şey, bilgisayar öğrenmek, yeni teknolojileri öğrenmek, elektronik revaçtaydı.
Küçük şeyler bizi çok mutlu ediyordu. Ama şu an bakıyorum. Gençliğe üzülüyorum
açıkçası. Çok yapay. Hayat değişti, çocuklar toprağa basmayı bilmiyor, çocuklar
sokaktan bir ev hayvanı geçtiğinde o hayvandan korkuyor ürküyor. Akşam evde et
olarak yediğimiz bir koyunu gördüğünde korkuyor. Ben o günlere hasretim. Merada
hayvanların otladığını görmek bize zevk vermiyormuş, iş gibi bakıyormuşuz biz
ona. Ama şu an o hayvanları izlemek mutluluk veriyor. Şimdiki neslin hayatı
maalesef telefon, internet, bilgisayar üzerine kurulu. Bu iş eskiye muhtemelen
dönmez. Ama bence insanların geçmişine sahip çıkması lazım.
KORKULARI
Hayat
endişe edilebilir bir şeydir, korku biraz daha farklı bir şey. Korku anlık
yaşanır. Ticaret yapıyorsan, ticaretinin aksayacağından korkabilirsin,
rahatsızlığından endişelenebilirsin. Ama uzun soluklu korku anlamında ben
bakmam olaylara bu geçicidir.
İNSAN GİBİ YAŞAMAK
EN GÜZELİ
Türkiye’de
2000’li yılların öncesi var. Biz de iş hayatında çok aktif değildik ama
öğrencilik vardı o yıllarda. Hakikaten o yıllarda çok zor ve sıkıntılı süreçler
yaşandı. Başının kapalı yada açık olmasıyla insanlar sınıflandırıldı. Artık şu
anda o dönemlere baktığında kimsenin umurunda değil. Kimse böyle bir şeyin
hesabını yapmıyor, yaşanmamış gibi. Siz burada yaşıyorsanız sizin dininizin,
ırkınızın, lehçenizin farklı olması bir şey ifade etmiyor. Önemli olan iyi
insan olmak. İyi insan olmak farklı mana ifade ediyor olabilir ama hepimiz
eşitiz. Sonuçta net olan bir şey var hepimiz insanız insan gibi yaşamak en
güzeli.
