Emine ERDAL

Emine ERDAL (Veteriner Hekim – İl Genel Meclis Üyesi)

Doğum: 27
Temmuz 1979 Bolu

Okul: Bolu Kırha Köyü İlkokulu, Bolu İmam Hatip
Lisesi, Konya Selçuk Üniversitesi Veteriner Fakültesi mezunu…

Meslek:
Veteriner Hekim

Bulunduğu görevler: AK Parti İl Yönetim Kurulu Üyeliği (2011), İl Genel
Meclis Üyeliği (2014-2019 Divan Katipliği, Çevre Sağlık Komisyonu Üyeliği),
Köylere Hizmet Götürme Birliği Üyesi, BEKAB Encümen üyeliği, Bolu Veteriner
Hekimler Odası Üyeliği, bir dönem BOLİMDER Üyeliği…

KADINDAN VETERİNER OLUR MU? DEMEYİN

Mutlu bir çocukluk hayatının ardından başarılı eğitim
yılları ve Bolu’nun büyükbaş hayvancılık alanında tek kadın veteriner hekimi…

‘Kadın güçsüz olur, büyükbaş hayvanla uğraşamaz;
zorlanır’ diyenlere inat, tam 16 yıldır köylü kadınların da desteğiyle,
başarıyla sürdürüyor mesleğini.

Biri kız, biri erkek, ikiz annesi…

2011 yılında AK Parti’de başladığı siyasi hayatını
halen Bolu’nun ilk kadın İl Genel Meclis Üyesi olarak devam ettiriyor…

Yoğun iş hayatı, siyaset, çocuklar derken kendine çok
fazla vakit ayıramasa da boş vakit buldukça dikiş dikmeyi seviyor…

En çok da sevdiği insanları kaybetmekten korkuyor…

Bolu’nun başarılı, genç veteriner hekimlerinden, ilk
kadın İl Genel Meclis Üyesi Emine Erdal’ın hayat hikayesi…

Veteriner
Hekim Emine Erdal 27 Temmuz 1979 yılında Bolu’da dünyaya geldi. İlkokulu Bolu
Merkez’e bağlı Kırha Köyü İlkokulunda, ortaokul ve lise eğitimini Bolu İmam
Hatip Lisesinde tamamladıktan sonra 1997 yılında Konya Selçuk Üniversitesi
Veteriner Fakültesini kazandı ve 2002 yılında mezun oldu. Kendi mesleğini
yapmak istediği için yıllardır başarıyla serbest veteriner hekimlik  işini sürdürüyor. Hem de büyükbaş hayvancılık
alanında tek kadın veteriner hekim olarak. Hayat hikayesini şu şekilde özetliyor
Emine Erdal…

Çocukluk Fotoğrafları

MUTLU BİR ÇOCUKLUK
HAYATI

Genç
bir anne babaya sahibim, annem babam 15 yaşında evlenmişler. 16 yaşında ben
doğmuşum, ailenin ilk çocuğuyum, benden 1,5 yaş küçük bir kız kardeşim, benden
6 yaş küçük de bir erkek kardeşim var. Kız kardeşim gıda mühendisi, erkek
kardeşim ziraat mühendisi, üç kardeş de birbirine yakın mesleklerdeyiz. Mutlu
bir çocukluk geçirdiğimi hatırlıyorum.

BÜYÜKBAŞTA TEK
KADIN VETERİNER

2002
yılında veterinerlik fakültesinden mezun oldum. Geçmişte muhtelif yerlerde
çalıştım. 3 yıl kadar bir süt sığır çiftliğinde çalıştım. Daha sonrasında
çocuklarımın doğumu ile birlikte kısa süreli devlette sözleşmeli veteriner
hekimlik yaptım. Kendi işimi yapmaya karar verip İhsaniye mahallesinde bir
klinik açtım. 10 yıldır da bu işi yapmaya devam ediyorum. Özellikle de büyükbaş
çalışıyorum. Bolu Merkez’de büyükbaş çalışan tek kadınım. Büyükbaşı tercih sebebim,
okuduğum üniversitenin hastanesine ambulans ile çok fazla büyükbaş hayvan
gelirdi, burada tedavi edilip geri gönderilirdi. Mezun olduğum üniversite
sayesinde pratik yapma imkanı bulduğumdan şanslı olduğumu düşünüyorum. İstanbul,
Ankara mezunlarına göre büyükbaşa daha yatkın, kabiliyetli daha başarılı
oluyoruz.

YAPAMAZ DİYENLERE
İNAT…

Biz
yaklaşık 30 civarında veteriner kliniğiz, Bolu merkez için konuşuyorum. İlçe
köylerine çalışmıyoruz. Sadece merkez köylerine çalışıyoruz. Bolu Merkez için
konuştuğumuzda 30’u geçkin klinik sayısı var. Bu 30 kliniğin içinde birkaç
tanesi pet (kedi, köpek) çalışıyor. Büyükbaş çalışanlar içinde ben tek kadın
veteriner hekimim; tabi ki bunun getirdiği bazı zorluklar da oluyor, kolay
değil. Bir kere müşterinin veya vatandaşın önyargısını kırmak zor. Kadın bu işi
yapamaz, kadın inekleri nasıl doğurtabilir, gücü yeter mi?, gibi tavırlarla
karşılaşıyorduk. Boyunuzun kısalığından, kolunuzun kısalığına varana kadar,
etkendir bu meslekte. Güçlü müsün değil misin? Bu bir etkendir. Ben bunu
kırabildiğimi düşünüyorum. Bu benim için gurur verici. Bu durumu anlayabilmek
için benimle birlikte bir gün işe gelmeniz lazım. Köylerde bu işi nasıl
yaptığımı görmeniz lazım. O zaman ne demek istediğimi daha iyi anlarsınız. Şu
an böyle bir sıkıntı içinde değilim, ben bunu kırdım, insanlar alıştılar. Bolu
Merkez köyleri içinde kadınlar bakıyor hayvanlara. Arçelik’in üzerindeki
köylere gittiğimizde, ortalama evdeki erkeklerin her biri Arçelik’te çalışıyor,
ya da yan sanayide çalışıyor, evde kadın kalıyor. İneklere kadınlar bakıyor,
onlar sağıyor, ahıra kadınlar giriyor. Dolayısıyla, veteriner hekiminde kadın
olmasında bir sakınca olmadığını görmüş oldular. Hatta daha da iyi bir iletişim
sağladık bu anlamda, kadın kadına. Bir kadın bir erkek veteriner hekimi daha
rahat arayamazken beni daha rahat arayabiliyor, ayrıntı sorular sorabiliyor, kendini
daha rahat hissediyor çünkü… Bu kadar erkek popülasyonunun olduğu bir yerde,
Emine Erdal var diyebiliriz. Diğer meslektaşlarım bunu söylerler. Burada
varlığını kabul ettirdi derler. 

Okul Fotoğrafları

AİLE HAYATI

2004
yılında evlendim. Eşim Konyalı, sınıf arkadaşıyız. Bolu’nun kızları olarak biz
genelde erkek tarafına gitmeyi sevmiyoruz, eşlerimizi kendi memleketimize
getiriyoruz. O da Bolu’ya iş dolayısıyla geldi. O gün bugün Bolu’da yaşıyoruz.
2004’ten bu yana 14 yıl olmuş. 2007 yılında çocuklarım oldu. İkiz annesiyim.
Bir erkek bir kız, Efe ve Ece adında bir oğlum ve bir kızım var. Bugün 6.
sınıfa gidiyorlar. “Kliniğin adı neden Efe Veteriner kliniği?” diye başından
beri soruldu. Şöyle; Ece Veteriner kliniği ismiyle Göynük’te bir klinik vardı.
İlaç alımlarında karışabiliyordu. Birincisi o yüzden Ece değil. Bir de, Efe,
sanki daha bu sektöre uygun gibi daha sert, daha güçlü bir izlenim veriyor. O
yüzden Efe Veteriner kliniği oldu.

SİYASİ HAYATI

Siyaset
benim için 2011’de AK Parti İl Yönetimine girmemle başladı. Dönemin İl Başkanı
Ömer Sayın’dır. 2011’den sonra 2014 yılında da İl Genel Meclisi üyesi seçildim.
Partide, başkan yardımcılıkları yaptım, ilk dönemde halkla ilişkiler başkan
yardımcılığı, daha sonra ARGE’den sorumlu başkan yardımcılığı yaptım. Siyaset
Akademisi koordinatörlüğü yaptım. Sonra da 2014 Mart yerel seçimlerinde Bolu
Merkez İlçe İl Genel Meclisi üyesi olarak seçildim. Aynı zamanda İl Genel
Meclisi’ne seçilen ilk kadın üyeyim, ilimizde daha önce bir kadın bu görevde bulunmamış.
Sanki bu görev, daha çok erkek işiymiş gibi görülmüş. Köylerin kanalizasyonu,
suyu, köy yollarının asfaltlanması gibi işler niyeyse toplumumuzda erkeklerle
özdeşleşmiş. Oysa mesleğim gereği tün bu sorunları bende yaşıyorum bu yolları
her gün bende kullanıyorum. , 2014’te bu göreve gelmem benim için gurur verici
oldu. Orada zorluk yaşamadım, arkadaşlar hepsi beni kabullendiler. Uyumlu bir şekilde
çalışıyoruz. İl Genel Meclis Üyesi seçildiğimden bu yana Divan Katip Üyeliği
yapmaktayım. Mesleğim dolayısıyla Çevre Sağlık Komisyonu üyesiyim. 1 yıl kadar
İl Daimi Encümen üyeliği yaptım. 3 kez de Köylere Hizmet Götürme Birliğine
seçildim. Şu an halen bu görevlerim devam etmekte. Siyasi hayatım da bu şekilde
devam ediyor. STK olarak da Veteriner Hekimler Odasına üyeyim. Geçmişte,
BOLİMDER diye bir dernek var, orada görev yaptım. Başka bir dernek üyeliğim
yok. 

İş Fotoğrafları

MESAİ YOK

Okul
bittikten sonra çok yoğun bir çalışma hayatına girdim. Gerek kendi işimde gerek
çiftlikte çalıştığım dönemde de bu yoğunluk devam etti.. Bu işin gecesi gündüzü
yok. Herkes 5’te eve giderken biz gidemeyiz, iş yeni başlar. Biz bu dükkanı
kapatırız, önce Çele’ye gideriz, oradan Topardıç’a geçeriz. Yayla sezonunda yaylalara
gideriz. Sezonda gece 11 – 12’lere kadar çalıştığımız olur. Aslına bakarsanız,
hobiye çok vakit kalmaz, kendimize çok vakit ayıramayız. Üstüne bir de siyaset,
onun üzerine bir de ikiz çocuklar var. Her tarafa sürekli yetişmek zorunda
kalan biri haline geldim, diyebilirim. Anaokulunda çocuklara “Anne ve baban ne
iş yapıyor?’’ gibi sorular sorulur. Orada sormuşlar, annem temizlik yapıyor,
demiş. Bütün boş zamanımda öyle görünmüşüm. Ya mutfağı topluyordum ya da ev
işleriyle uğraşıyorum. Diğer türlü, hobi klasik olacak ama kendime vakit
ayırmak diyebilirim.

KORKULARI

Korku
sevdiğin insanı kaybetmektir, sevdiklerimi kaybetmektir.

BEKLENTİLERİ

Çocuklarım
adına, ülkem adına, bütün çocuklar adına refah seviyesi yüksek, daha demokratik
bir ülke diliyorum.

HOBİLERİ

Çocukluğumdan
beri istediğim fakat vakit bulamadığım bir şeydir dikiş dikmek. Bir dikiş
makinem var, kendi çapımda çok kabiliyetli olmasam da bir şeyler dikmeye
çalışıyorum. Vakitsizlikten çok fazla geliştiremedim bu hobimi ama bir şeyler
tasarlamak bana iyi geliyor.

Aile Fotoğrafları