Bolu Anadolu İmam Hatip Lisesi son sınıf öğrencisi Başaran,
sosyal medyada takip ettiği sitelerden etkilenerek geleneksel okçuluk sporuna
merak sardı.
Yaklaşık 4 yıl önce aldığı Osmanlı yayı ve oklarla
geleneksel okçuluğa başlayan Başaran, oklarının yetmemesi üzerine evinin
odunluğunda ok yapmaya başladı.
Çam ağacı, hindi ve kaz tüyü ile bulduğu diğer malzemelerle
ok yapan Başaran, aradan geçen sürede Osmanlı yayı yapmak istedi.
Başaran, bulduğu akçaağaç, inek siniri ve manda boynuzundan
zor olması ve uzun sürmesi nedeniyle yay yapamayınca, yapımı daha kolay olan
arbalet (tetikli yay) ile zihgir (yayı germek için baş parmağa takılan halka)
yaptı.
Çalışmalara 9 ay önce başlayan Başaran, şu ana kadar yaptığı
4 arbaleti 900’er liradan sattı.
Arbalet yapımında kendini geliştirmek için kolları sıvayan
Başaran, malzemelerin satışından elde edeceği gelirle kentte geleneksel ve atlı
okçuluk kulüpleri kurmayı hedefliyor.
“HEDEFİM BOLU’DA
ATLI OKÇULUK YAPABİLMEK”
Başaran yaptığı açıklamada, merak üzerine geleneksel okçuluk
sporuna başladığını söyledi.
Zamanla oklarının yetmemesi üzerine evinin odunluğunda
malzeme üretmeye başladığını anlatan Başaran, “Odunlukta kendimce ok,
zihgir, Osmanlı’da zemberek ismi verilen arbalet ve keçi derisinden davul
yapıyorum. Akçaağacından da Osmanlı yayı yapmaya çalışıyorum. Ama bu çok zor ve
uzun zaman isteyen bir iş.” diye konuştu.
Başaran, şu ana kadar kendi imkanlarıyla manda boynuzundan
zihgir, keçi derisinden davul ve ceviz ağacından arbalet ile çam ağacından ok
yaptığını anlatarak, “Sosyal medyada okçulukla ilgili sayfaları takip
etmeye başladım. Bu işi daha da büyüten ağabeylerle tanışarak kendi çapımda
yapmaya başladım. Şu an Bolu’da bir kulübümüz yok ama inşallah Bolu’da bir atlı
okçuluk kulübü kurmak istiyorum. Okçuluğun da bağlantısı atlı okçuluk. Bunları
yapma sebebim tamamen bu.” ifadelerini kullandı.
Bugün kullanılan yayların çoğunun fabrikasyon ürünü olduğunu
dile getiren Başaran, şöyle devam etti:
“Osmanlı döneminde yapılan savaş yayları organik, yani
inek sinirlerinden, ağaçlardan, manda boynuzlarından ve doğal tutkallardan
yapılan yaylar. Ama bu Osmanlı döneminde usta-çırak ilişkisi ile yapılıyormuş.
Ben daha bunun ustalarıyla tanışmadım. İnşallah onu da ileride geliştireceğim.
Şu anda sadece ok ve arbalet yapıyorum. Arbaleti yaparken önce ceviz ağacının
kalıbını hazırlıyorum. Daha sonra tetik yerlerini ve yayın oturacağı yerler ile
ok yatağını açıyorum. Tetiği yerleştirdikten sonra tüfek şekline getiriyorum.
Ok tutacağı, nişangah ve ayaklık parçalarını da takıyorum. En son aşamada ise
ince zımpara ve boya yaptıktan sonra deneme atışı yapıyorum. Sonra da bunu
satıyorum.”
Şu ana kadar yaptığım 4 arbaleti sattım. Arbalet yapmak
ortalama 500 liraya mal oluyor. Yayın gücüne göre 900 liraya kadar satıyorum.
Yaptığım okları daha satmıyorum. Henüz kendime yetecek kadar ok yapıyorum. Bir
arbaleti 5 günde bitiriyorum. Bunu daha ileride makinelerle daha fazla yapmayı
düşünüyorum. Arbaletin ayaklığını demircide yaptırıyorum. Yay kısmı yurt
dışından geliyor. Tetik bölümünü lazerle kestiriyorum. Onun dışındaki bütün
malzemelerini kendim yapıyorum. Arbaletleri toplu bir şekilde üretme imkanım
olursa daha da güzelleştirebilirim. Filmlerde ya da dizilerde kullanılmak
istenirse de ona göre özel tasarımlar yapabiliriz.”
Başaran, bu işe başlarken öncelikli amacının Bolu’da
geleneksel okçuluğu başlatmak olduğunu belirterek, “Malzemelerimi aldıktan
sonra şimdi geleneksel okçuluk yarışlarına katılabiliyorum. Hedefim ise Bolu’da
atlı okçuluk yapabilmek. Atlı okçuluk yarışmalarına katılarak Bolu’yu temsil
edebilmek.” dedi.
